ਸਿਰੜ

ਹੌਂਸਲੇ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ,ਹੋਣ ਜੇ ਜਨਮ ਜਾਤੋਂ

ਲੱਭ ਜਾਂਦੇ ਰਾਹ ਆਪੇ,ਜਾਂਦੇ ਜੋ ਟਿਕਾਣਿਾਆਂ ਨੂੰ

 

ਮਿਲ ਜੇ ਅਸੀਸ ਜਾਵੇ, ਲਾ ਦਿੰਦੀ ਪਾਰ ਬੰਨੇ

ਐਂਵੇਂ ਤਾਂ ਨੀ ਰੱਬ ਰੂਪ, ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਸਿਆਣਿਆਂ ਨੂੰ

 

ਜਜ਼ਬੇ ਦਿਲਾਂ ਚ ਰੱਖ, ਸਿਦਕਾਂ ਨੂੰ ਬੰਨ ਪੱਲੇ

ਸਕਦਾ ਨੀ ਰੋਕ ਕੋਈ,ਦਿਲੋਂ ਜਰਵਾਣਿਆਂ ਨੂੰ

 

ਖਾ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਚੋਟਾਂ,ਬਣੀ ਪੱਤਣਾਂ ਦਾ ਤਾਰੂ

ਮਿਲਦਾ ਨੀ ਛੇਤੀ ਮੌਕਾ,ਸਿਰੇ ਤੋਂ ਨਕਾਰਿਆਂ ਨੂੰ

 

 

ਰੱਖੀ ਤੂੰ ਸਬਰ ‘ਦੀਪ’,ਚਿੱਤ ਨਾ ਡੋਲਾਂਈ ਕਦੇ

ਭੁੱਲਦਾ ਨੀ ਰੱਬ ਏਦਾਂ,ਤੇਰੇ ਜਿਹੇ ਨਿਮਾਣਿਆਂ ਨੂੰ

 

ਕੱਢ ਮਨ ਵਿਚੋਂ ਡਰ ,ਹੁਣ ਲੁੱਟ ਲੈ ਨਜ਼ਾਰੇ

ਡਾਢਾ ਹੋ ਗਿਆ a ਚਿਰ,ਯਾਰਾਂ ਨਾਲ ਮੌਜਾਂ ਮਾਣਿਆਂ ਨੂੰ

ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਕਮਾਈ

ਵਾਟ ਜਿੰਦਗੀ ਦੀ,ਬੱਸ ,ਹੁਣ ਮੁੱਕੀ ਹੀ ਪਈ ਏ

ਸਾਡੀ ਸਾਹਾਂ ਵਾਲੀ ਡੋਰ, ਹੁਣ ਟੁੱਟੀ ਹੀ ਪਈ ਏ

 

ਸਾਡਾ ਭਰ ਗਿਆ ਮਨ,ਰੰਗ ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਵੇਖ

ਆ ਕੇ ਪੁੱਛਣਾ ਏ ਤੈਥੋਂ,ਕਾਹਤੋਂ ਏਦਾਂ ਲਿਖੇ ਲੇਖ

 

ਸਾਡੀ ਜਿੰਦਗੀ ਵਾਲਾ ਤਾਂ, ਹੁਣੇ ਡੁੱਬਜੂ ਸਿਤਾਰਾ

ਰੋਂਦਾ-ਰੋਂਦਾ ਤੁਰ੍ਜੂਗਾਂ ,ਮੈਂ ਤਾਂ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਮਾਰਾ

 

ਹੁਣ ਧੁਖਦੀ ਭੁੱਬਲ,ਅੱਗ ਦੁੱਖਾਂ ਦੀ ਸੀ ਬਾਲੀ

ਤੁਰੀ ਸਿੱਧੀ ਜਾਂਦੀ ਆਪੇ,ਪੁੱਠੀ ਚੱਕੀ ਸੀ ਘੁਮਾਲੀ

 

ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਈ ਨਹੀਂ,ਇਹ ਕੀਹਦਾ ਸੀ ਕਸੂਰ

ਸੀ ਜਵਾਨੀ ਦਾ ਫਤੂਰ,ਜਾਂ ਸੀ ਹੋਰ ਕੋਈ ਗਰੂਰ

 

ਸਾਡੇ ਰਚਿਆ ਏ ਖੂਨ ਵਿੱਚ ਮੋਹ ਤੇ ਪਿਆਰ

ਏਥੇ ਲੁੱਟ ਲੈਂਦੇ ਲੋਕ,ਸੂਲਾਂ ਤਿੱਖੀਆਂ ਤਿਆਰ

 

ਜੀਹਤੇ ਕੀਤਾ ਸੀ ਯਕੀਨ,ਓਹਨਾਂ ਮੁੱਲ ਨਾ ਕੋਈ ਪਾਇਆ

ਜੇਹੜੇ ਕਰਦੇ ਸੀ ਤੇਰਾ,ਨਾ ਓਹਨੂੰ ਆਪਣਾ ਬਣਾਇਆ

 

ਤੇਰੀ ਆਪਣੀ ਕਮਾਈ ,ਦੁੱਖ ਗਲ ਲਾਏ ਆਪ

ਤੂੰ ਵੀ ਜੀਹਨੂੰ ਡੰਗ ਮਾਰੇ,ਓਹਦਾ ਮਾਰੂਗਾ ਸਰਾਪ

 

ਸਭ ਕੁਛ ਹਾਂ ਗਵਾ ਕੇ,ਹੁਣ ਚੁੱਪ-ਚਾਪ ਬੈਠੇ

ਜੇਹੜੇ ਦਰਦ ਕਮਾਏ,ਕਿੱਦਾਂ ਜਾਣਗੇ ਸਮੇਟੇ

 

ਭਰ ਹਿਜ਼ਰਾਂ ਦੇ ਬੁੱਕ,ਰੱਬ ਝੋਲੀ ਸਾਡੀ ਪਾਏ ਰੋਸੇ

ਗਿਲੇ ਹੌਂਕੇ ਹਾਵਾਂ,ਸਾਡੇ ਬਣੇ ਸਰਮਾਏ

 

ਬੜਾ ਗਿਆ ਹਾਂ ਮੈਂ ਥੱਕ,ਬੋਝ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਢੋਹ

ਕਰਾਂ ਮੌਤ ਨੂੰ ਪਿਆਰ,ਜਾਂਦਾ ਵੱਧਦਾ ਏ ਮੋਹ

 

ਸਮਾਂ ਦੇਖ-ਦੇਖ ਥੱਕੇ,ਓਹਦੀ ਆਈ ਨਾ ਤਰੀਕ

ਤੂੰ ਹੀ ਆਜਾ ਹੁਣ ਛੇਤੀ,ਸਾਨੂੰ ਤੇਰੀ ਹੀ ਉਡੀਕ

 

ਹੱਥੋਂ ਰੇਤ ਵਾਂਗ ਕਿਰੇ,ਛੁੱਟੇ ਜਿੰਦਗੀ ਦਾ ਪੱਲਾ

ਹੁਣ ਆਉਂਦੇ ਬੜੇ ਖਾਬ,ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਏ ਅੱਲਾ

 

ਖੁਸ਼ੀ ਨੱਠੀ ਕੋਹਾਂ ਦੂਰ,ਯਾਰੀ ਦਰਦਾਂ ਨਾਲ ਲਾਈ

ਕੱਲੀ ਦਰਦਾਂ ਦੀ ਪੂੰਜੀ,’ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ’ ਤੂੰ ਕਮਾਈ

ਸੁੰਨੀਆਂ ਰਾਹਵਾਂ

ਜਿਵੇਂ ਨਹਿਰ ਦੇ ਬੰਨੇ ਖੁਰਦੇ
ਜਿਵੇਂ ਮਹਿਲ ਆਸਾਂ ਦੇ ਭੁਰਦੇ

ਏਦਾਂ ਈ ਹੱਥ ਛੁਡਾ ਗਿਆ ਕੋਈ
ਬਿਨ ਹਾਣੀ ਹਾਂ ਕੱਲੇ ਤੁਰਦੇ
ਜਿੰਨਾਂ ਰਾਹਾਂ ਤੇ ਪੈੜਾਂ ਛਪੀਆਂ
ਸੁੰਨੀਆਂ ਰਾਹਾਂ ਦੇਖ ਕੇ ਝੁਰਦੇ
ਕਦੇ ਫੁੱਲ ਤੇ ਅੱਜ-ਕੱਲ ਕੰਡੇ
ਪੀੜ੍ਹ ਮਿੱਠੀ ਜਿਉਂ ਪੈਰੀਂ ਪੁੜਦੇ
ਨਾ ਤੂੰ ਬਾਲ ਆਸ ਦਾ ਦੀਵਾ
ਧੁਰ ਨੂੰ ਤੁਰੇ ਕਦੋਂ ਨੇ ਮੁੜਦੇ

ਸਾਂਭ ‘ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ’ ਖਿੱਲਰ ਖਿਲਾਰਾ
ਤਾਂਹ ਕੋਈ ਡੀਕੇ ਹੋਈਏ ਤੁਰਦੇ

 

ਬੇਗੈਰਤ ਤੇ ਝੂਠੀ ਦਿੱਲੀ

ਗੱਲ ਸੁਣ੍ਲੇ ਦਿੱਲੀਏ ਨੀ,ਖਾਣਾ ਹੱਕ ਪੰਜਾਬ ਦਾ ਛੱਡਦੇ
ਡਰ ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਜਾਊ,ਇਹ ਤੂੰ ਵਹਿਮ ਦਿਲਾਂ ਚੋਂ ਕੱਢਦੇ
ਇਹ ਤਾਂ ਧਰਤ ਯੋਧਿਆਂ ਦੀ,ਗਾਉਂਦੇ ਭਗਤ ਸਿੰਘ ਦੀਆਂ ਵਾਰਾਂ
ਸੱਭ ਜਾਣੇ ਸੱਚ ਦੁਨੀਆਂ,ਨਾ ਐਂਵੇ ਮਾਰ ਫੋਕੀਆਂ ਟਾਹਰਾਂ

ਪਹਿਲਾਂ ਦੇਸ਼ ਆਜ਼ਾਦੀ ਲਈ,ਜਾ ਗੋਰਿਆਂ ਨਾਲ ਮੱਥਾ ਲਾਇਆ
ਕੁਝ ਨਾ ਕੀਤਾ ਗਾਂਧੀ ਨੇ ,ਕੱਲਾ ਚਰਖਾ ਬੈਠ ਘੁਮਾਇਆ
ਕੋਈ ਨਾਂ ਪੁੱਛੇ ਸੂਰਮਿਆਂ ਨੂੰ,ਹੁਣ ਗਿੱਦੜਾਂ ਦੀਆਂ ਘੁੱਮਦੀਆਂ ਡਾਰਾਂ
ਸੱਭ ਜਾਣੇ ਸੱਚ ਦੁਨੀਆਂ,ਨਾ ਐਂਵੇ ਮਾਰ ਫੋਕੀਆਂ ਟਾਹਰਾਂ

ਜੰਗਾਂ ਦੇਸ਼ ਨੇ ਚੋਂਹ ਲੜੀਆਂ,ਪੰਜਾਬੀਆਂ ਜਾਨ ਦੇਸ਼ ਤੋਂ ਵਾਰੀ
ਪਾਈ ਜਿਹੜੀ ਦੁਸ਼ਮਨ ਨੇ ,ਭਾਜੀ ਦੂਨੀ ਕਰ-2 ਤਾਰੀ
ਕੀਤੇ ਵਾਰ ਪਿੱਠ ਤੇ ਤੂੰ ,ਸਦਾ ਮਾਰ ਗੁੱਝੀਆਂ ਮਾਰਾਂ
ਸੱਭ ਜਾਣੇ ਸੱਚ ਦੁਨੀਆਂ,ਨਾ ਐਂਵੇ ਮਾਰ ਫੋਕੀਆਂ ਟਾਹਰਾਂ

ਸਾਡੇ ਢਾਹ ਦਰਬਾਰ ਦਿੱਤੇ ,ਕੀਤਾ ਸਾਡਾ ਸੀਨਾ ਛਲਣੀ
ਭੁੱਲਣੀ ਕਤਲੋਗਾਰਦ ਨਾ ,ਧੂਣੀ ਵਿੱਚ ਦਿਲਾਂ ਦੇ ਬਲਣੀ
ਮਿਲਿਆ ਇਨਸਾਫ਼ ਨਹੀ ,ਬਲਦੀਆਂ ਸਮੇਂ ਦੀਆਂ ਸਰਕਾਰਾਂ
ਸੱਭ ਜਾਣੇ ਸੱਚ ਦੁਨੀਆਂ,ਨਾ ਐਂਵੇ ਮਾਰ ਫੋਕੀਆਂ ਟਾਹਰਾਂ

ਗੱਲ ‘ਦੀਪ ਸਿਹਾਂ’ ਸੁਣ੍ਲੇ,ਥੋਨੂੰ ਹੁਣ ਤਾਂ ਜਾਗਣਾ ਪੈਣਾ
ਹੁਣ ਤਾਂ ਹੱਦ ਈ ਹੋ ਗਈ ਏ,ਹੋਰ ਜ਼ੁਲਮ ਕਿੰਨਾ ਚਿਰ ਸਹਿਣਾ
ਬਹਿ ਕੇ ਵਿੱਚ ‘ਭਦੌੜ’ ਦੇ ਤਾਂ,ਮਿੱਤਰਾ ਹੋਣਾ ਨਹੀ ਗੁਜ਼ਾਰਾ
ਸੱਭ ਜਾਣੇ ਸੱਚ ਦੁਨੀਆਂ,ਨਾ ਐਂਵੇ ਮਾਰ ਫੋਕੀਆਂ ਟਾਹਰਾਂ

ਰੁਖਸਤ-ਏ-ਜਹਾਂ

ਦਿਲ ਲੱਗਦਾ ਨੀ ਸਾਡਾ,ਹੁਣ ਇਸ ਜੱਗ ਉੱਤੇ

ਤੁਰ ਸ਼ਿਵ ਵਾਂਗ ਜਾਈਏ,ਅਸੀਂ ਜੋਬਨ ਦੀ ਰੁੱਤੇ 

 

ਸਾਨੂੰ ਜਾਣ ਦਿੳ ਹੁਣ,ਕੋਈ ਦੇਵੋ ਨਾ ਸਹਾਰਾ 

ਨਾਲ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਜਾਈਏ,ਬਣ ਫੁੱਲ ਜਾਂ ਕੋਈ ਤਾਰਾ 

 

ਸਾਨੂੰ ਦੇ ਗਈ ਏ ਧੋਖਾ,ਸਾਡੀ ਖੁਦ ਤਕ਼ਦੀਰ

ਨਾ ਮਿਲੀ ਸਿਆਲਾਂ ਵਾਲੀ ਹੀਰ,ਨਾ ਗਿਆ ਬਣਿਆ ਫ਼ਕੀਰ 

 

ਇਸ ਉਮਰ ਕੱਚੀ ਦੇ ਵਿੱਚ,ਰਹਿ ਗਏ ਅਸੀਂ ਕੱਲੇ 

ਹੋਏ ਸੋਚ-੨ ਝੱਲੇ ,ਰੋਗ ਲਾ ਲਏ ਅਵੱਲੇ

 

ਦਿਲ ਬੜਾ ਏ ਕੁਚੱਜਾ,ਚਾਹੁੰਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀ ਇਹ ਕੀ 

ਰੁੱਖ ਹਿਜਰਾਂ ਦੇ ਬੀਜ਼ , ਲਏ ਕੁੱਟ-2 ਪੀ 

 

ਜਿਨਾਂ ਗੂੜਾ ਹੋਵੇ ਦੁੱਖ,ੳਨਾਂ ਦਿੰਦਾ ਏ ਸਕੂਨ 

ਰੂਹ ਜਾਂਦੀ ਹੁਣ ਖਿੜ,ਜੀ ਕੇ ਲੁੱਟਿਆਂ ਦੀ ਜੂਨ 

 

ਸਮਾਂ ਆ ਗਿਆ ਨੇੜੇ,’ਦੀਪ’ ਹੋਣ ਲਈ ਰਵਾਨਾ 

ਫੇਰ ਕਹਿਣਾ ਸੱਭੇ ਚੰਗਾ,ਯਾਦ ਕਰੂਗਾ ਜ਼ਮਾਨਾ 

ਜਦੋਂ ਆਪਣੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀ ਹੋਣ ਤੇ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਮਾੜੇ ਹਾਲਾਤ ਬਾਰੇ ਅਹਿਸਾਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ

ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ
ਗੁਰੂਆਂ ਪੀਰਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼ ਚ ਲੱਗਾ,ਜਨੂੰਨੀਆਂ ਦਾ ਡੇਰਾ ਓਏ
ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ

ਇੱਥੇ ਹਰ ਵੱਡਾ ਹੁਣ ਛੋਟੇ ਦਾ ਗਲ ਘੁੱਟਣ ਲੱਗਾ ਏ
ਇਥੇ ਹਰ ਕੋਈ ਹੁਣ ਤਾਂ ਧਰਮ ਦੇਖ ਕੇ ਕੁੱਟਣ ਲੱਗਾ ਏ
ਨੇਤਾ ਵੱਡੇ ਕਹਾਉਂਦੇ ਘੱਟ ਗਿਣਤੀਆਂ ਨੂੰ ਡਰਾ ਕੇ ਓਏ
ਇੱਥੇ ਪਾਰਟੀਆਂ ਉੱਠਦੀਆਂ ਮਸਜਿਦਾਂ ਨੂੰ ਢਾਹ ਕੇ ਓਏ
ਕੌਣ ਇੱਥੇ ਸੱਚ ਬੋਲੇ ,ਏਡਾ ਕੀਹਦਾ ਜ਼ੇਰਾ ਓਏ
ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ

ਏਥੇ ਮਿਲਦੀਆਂ ਡਾਂਗਾਂ ਰੱਜ ਕੇ,ਜੇ ਕੋਈ ਹੱਕ ਮੰਗੇ
ਇੱਥੇ ਕੱਲੇ ਅਫਜ਼ਲ ਭੁੱਲਰ ਜਾਂਦੇ ਫਾਂਸੀ ਤੇ ਟੰਗੇ
ਏਥੇ ਦਿਲ ਅੰਦਰੋਂ ਨੀ ਬਦਲੇ,ਕੱਲੀਆਂ ਬਦਲੀਆਂ ਸ਼ਕਲਾਂ ਨੇ
ਲੈ ਲੈਂਦੇ ਉੱਚ ਡਿਗਰੀਆਂ ,ਫੇਰ ਨਾ ਆਈਆਂ ਅਕਲਾਂ ਨੇ
ਅਸੀਂ ਮਾਰੇ ਸੀ ਸਿੱਖ,ਉਹ ਤਾਂ ਸਿਰ ਲੈਂਦੇ ਸਿਹਰਾ ਓਏ
ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ

ਸੰਤਾਲੀ ਤੋਂ ਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ,ਇਹ ਸਾਰਾ ਕਿੱਸਾ ਓਏ
ਜਦੋਂ ਮਿਲਿਆ ਨਾ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਇਹਦਾ ਬਣਦਾ ਹਿੱਸਾ ਓਏ
ਮੇਰੇ ਸੋਨੇ ਜਿਹੇ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਇੰਨਾਂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਬਰਬਾਦੀ
ਫੇਰ ਜੇ ਲੜੀਏ ਹੱਕਾਂ ਲਈ ਤਾਂ ਕਹਿੰਦੇ ਸਿੱਖ ਨੇ ਅੱਤਵਾਦੀ
ਪਾ-2 ਛਾਉਣੀਆਂ ਫੌਜ ਦੀਆਂ,ਇਹਨਾਂ ਨੇ ਮਾਰਿਆ ਘੇਰਾ ਓਏ
ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ

ਕੱਖ ਨਾ ਸੋਚਿਆ,ਗੁਰੂ-ਘਰਾਂ ਤੇ ਟੈਂਕ ਚੜਾ ਦਿੱਤੇ
ਗੱਭਰੂ ਸਭ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਚੱਕ-2 ਪਾਰ ਬੁਲਾ ਦਿੱਤੇ
ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਪੰਜਾਬ ਨੂੰ ਇਹਂਨਾਂ ਨਸ਼ਿਆਂ ਦਾ ਅੱਡਾ
ਸਭ ਚੂਸਲੇ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੇ ,ਕੀ ਛੋਟਾ ਕੀ ਵੱਡਾ
ਦੇਖ ਹਾਲ ਜਵਾਨਾਂ ਦੇ ,ਖੂਨ ਮੱਚਦਾ ਮੇਰਾ ਓਏ
ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ

ਉੱਠਿਆ ਸੀ ਅੱਤਵਾਦ ਕਹਿੰਦੇ, ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਦਬਾ ਦਿੱਤਾ
ਖਰਚਾ ਸਾਰੇ ਕਾਸੇ ਦਾ ,ਗਲ ਸਾਡੇ ਈ ਪਾ ਦਿੱਤਾ
ਸਾਡੇ ਢਾਹ ਕੇ ਪਿੰਡ ਬਣਾਇਆ,ਲਿਆ ਚੰਡੀਗੜ ਵੀ ਖੋਹ
ਅਸੀਂ ਤਰਸਦੇ ਪਾਣੀ ਨੂੰ,ਲਿਆ ਸਾਰਾ ਪਾਣੀ ਢੋਹ
ਕੰਗਾਲ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ,ਰਾਜਾ ਸੀ ਜਿਹੜਾ ਓਏ
ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ

ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਕਿਹੜਾ ਸਿਆਣੇ,ਉਹ ਵੀ ਰਲਗੇ ਨਾਲੇ ਨੇ
ਏਥੇ ਸਕੂਲ ਕਾਲਜ ਨੇ ਘੱਟ,ਤੇ ਹੋ ਗਏ ਠੇਕੇ ਵਾਹਲੇ ਨੇ
ਲੁੱਟ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਤੋਂ ਪੈਸਾ, ਇਹ ਤਾਂ ਲੈਂਦੇ ਬੜੇ ਨਜ਼ਾਰੇ
ਗੋਆ ਸ਼ਿਮਲੇ ਕਰਦੇ ਨੇ ,ਚਿੰਤਨ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਹਾਲਤ ਬਾਰੇ
ਕੀਹਤੋਂ-2 ਬਚ ਜਾਈਏ,ਚੋਰਾਂ ਨਾਲ ਭਰਿਆ ਵਿਹੜਾ ਓਏ
ਚੱਲ ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ ਉੱਠ ਚੱਲ,ਇਹ ਦੇਸ਼ ਨੀ ਤੇਰਾ ਓਏ

ਛੱਡ ਰੋਸੇ ਸੱਜਣਾ ਵੇ

ਰਹਿ ਕੇ ਰੋਸਿਆਂ ਚ ਦਿਨ ਨਾ ਗੁਜ਼ਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,ਮਿਲੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬੱਸ ਚਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ

ਜੇ ਸ਼ਿਕਵਾ ਕੋਈ ਹੈ ਤਾਂ ,ਗੱਲ ਮੂੰਹੋਂ ਬੋਲ ਕਹਿ
ਸਾਨੂੰ ਲਗਦਾ ਨਾ ਚੰਗਾ,ਨਾ ਐਂਵੇ ਚੁੱਪ-2 ਰਹਿ
ਤੈਨੁੰ ਦੇਖ ਰਹਿੰਦੇ ਖੁਸ਼,ਸਾਨੂੰ ਲੱਗੇ ਜਿਉਂ ਤੂੰ ਸਾਡਾ ਸੰਸਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,ਮਿਲੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬੱਸ ਚਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,…………………………………………..

ਨੈਣੋਂ ਤੀਰ ਤਾਅਨਿਆਂ ਦੇ,ਬੁੱਲਾਂ ਉੱਤੇ ਘੋਰ ਚੁੱਪ
ਚਿਹਰੇ ਉੱਤੇ ਏ ਉਦਾਸੀ,ਜਿੱਦਾਂ ਕੱਲਾ ਕੋਈ ਰੁੱਖ
ਤੱਕ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਉਦਾਸੀ,ਸਾਡੇ ਸੀਨੇ ਵਿੱਚ ਵੱਜਦੀ ਕਟਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,ਮਿਲੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬੱਸ ਚਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,…………………………………………..

ਇਹ ਤਾਂ ਪਤਾ ਸਾਨੂੰ ਸਾਰਾ,ਤੇਰਾ ਦਿਲ ਖਰਾ ਸੋਨਾ
ਜਿੰਨਾਂ ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਸਿਆਣਾ,ਹੋਰ ਕੋਈ ਵੀ ਨੀ ਹੋਣਾ
ਕਰ ਹੱਸ-2 ਗੱਲਾਂ,ਸਾਡੀ ਫੱਕਰਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਸਵਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,ਮਿਲੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬੱਸ ਚਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,………………………………………….

ਕਰ ਦਈਏ ਤੈਨੂੰ ਗੁੱਸੇ,ਸਾਰਾ ਸਾਡਾ ਏ ਕਸੂਰ
ਫੇਰ ਰਹਿ ਵੀ ਹੁੰਦਾ,ਬਹੁਤਾ ਤੇਰੇ ਕੋਲੋਂ ਦੂਰ
ਤੂੰ ਏ ਫੁੱਲਾਂ ਦੀ ਕਟੋਰੀ,ਤੇਰਾ ਸਾਥ ਸਾਡੇ ਲਈ ਜਿਉਂ ਬਹਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,ਮਿਲੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬੱਸ ਚਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,………………………………………..

ਕੀ ਸੋਚ ਕੇ ਬਣਾਇਆ ,ਤੈਨੂੰ ਉਤਲੇ ਖੁਦਾ
ਗੁਣ ਦਿੱਤੇ ਤੈਨੂੰ ਛੱਤੀ,ਰਹੀਏ ਸੋਚਦੇ ਸਦਾ
ਨਾਲੇ ਹੁਸਨ ਵੀ ਡਾਹਢਾ,ਚੀਜ਼ਾਂ ਦੇਖ ਦੋਨੋਂ ਨਾ ਆਉਂਦਾ ਇਤਬਾਰ ਸੱਜਣਾਂ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,ਮਿਲੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬੱਸ ਚਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,………………………………………..

ਕਦੇ ਦੱਸਣਾ ਨੀ ਤੈਨੂੰ,ਲਿਖੇ ਤੇਰੇ ਲਈ ਜੋ ਗੀਤ
ਬੜਾ ਮੰਨਦਾ ਏ ਤੈਨੂੰ,’ਭਦੌੜ’ ਪਿੰਡ ਵਾਲਾ ‘ਦੀਪ’
ਜੀਹਨੇ ਜ਼ਰੇ ਬਹੁਤ ਧੱਕੇ,ਸਹੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀ ਸਦਾ ਬੜੀ ਮਾਰ ਸੱਜਣਾਂ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,ਮਿਲੇ ਪਲ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਬੱਸ ਚਾਰ ਸੱਜਣਾ ਵੇ
ਹੱਸ ਬੋਲ ਕੇ ਤੂੰ ਕੱਟ,………………………………………..

ਅਸਲੀ ਜੱਟ ਵਿਚਾਰੇ

ਨਸ਼ਿਆਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਨਾ ਜਵਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਗਾਲਿਆ
ਸ਼ੌਕ ਲੰਡੀ ਜੀਪ ਦਾ ਨਾ ਬੁੱਲੇਟ ਦਾ ਪਾਲਿਆ
ਪਈ ਹੋਈ ਸਿਰ ਤੇ ਕਬੀਲਦਾਰੀ ਭਾਰੀ
ਤਾਂਹੀਉ ਤਾਂ ਕਦੇ ਨਾ ਅਸੀਂ ਸੌਖਾ ਸਾਹ ਲਿਆ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਉਹੋ ਪੁੱਤ ਬੋਲਦੇ
ਚਾਲਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਿਆ

ਕਦੇ ਝੋਨੇ ਕਣਕ ਚੋਂ ਪੈਂਦੀ ਨਹੀਓਂ ਪੂਰੀ
ਹਰ ਆਸ ਸਾਡੀ ਇੱਥੇ ਰਹਿੰਦੀ ਏ ਅਧੂਰੀ
ਲੈਣਾ ਕਰਜ਼ਾ ਤਾਂ ਬਣ ਗਿਆ ਸਾਡੀ ਮਜਬੂਰੀ
ਬਾਪੁ ਸਾਡੇ ਨੂੰ ਜੋ ਰੋਗ ਭੈੜੇ ਕੈਂਸਰ ਨੇ ਢਾਹ ਲਿਆ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਉਹੋ ਪੁੱਤ ਬੋਲਦੇ
ਚਾਲਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਿਆ

ਪੁੱਤ ਸਾਡੇ ਮਿੱਟੀ ਨਾ ਘੁਲਣ ਜੋਗੇ ਰਹਿ ਗਏ
ਛੱਡੀਆਂ ਪੜਾਈਆਂ ਨੇ ਰੁਲਣ ਜੋਗੇ ਰਹਿ ਗਏ
ਹਰ ਸਾਉਣੀ-ਹਾੜੀ ਪੈਂਦੀ ਤਾਰਨੀ ਏ ਫੀਸ
ਪੁੱਤ-ਧੀ ਨੂੰ ਤਾਂਹੀੳ ਕਾਲਜੋਂ ਹਟਾ ਲਿਆ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਉਹੋ ਪੁੱਤ ਬੋਲਦੇ
ਚਾਲਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਿਆ

ਹਰੀ ਜੀਹਨੂੰ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ਕ੍ਰਾਂਤੀ ਸਾਨੂੰ ਮਾਰਿਆ
ਰੇਹਾਂ-ਸਪਰੇਹਾਂ ਢਿੱਡ ਧਰਤੀ ਦਾ ਪਾੜਿਆ
ਅੱਜ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਕੱਲ ਹੋ ਜਾਣੀ ਇਹ ਬੰਜਰ
ਐਂਵੇ ਪੁੱਠਾ ਇਹ ਜੱਭ ਥੋਡੇ ਕਹੇ ਪਾ ਲਿਆ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਉਹੋ ਪੁੱਤ ਬੋਲਦੇ
ਚਾਲਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਿਆ

‘ਦੀਪ’ ਹੁੰਦੀ ਮੁੱਢੋਂ ਇਹ ਜੱਟ ਨਾਲ ਆਈ
ਸਮਝੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਸਾਡੀ ਕੌਮ ਇਹ ਪਰਾਈ
ਹੁਣ ਵੱਟ ਲੈ ਤੂੰ ਥੋੜਾ ਪੈਸਾ ਆਪਣੇ ਲਈ
ਪਹਿਲਾਂ ਈ ਬੜਾ ਅੰਨ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਖਵਾ ਲਿਆ
ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਜੱਟਾਂ ਦੇ ਉਹੋ ਪੁੱਤ ਬੋਲਦੇ
ਚਾਲਾਂ ਜਿੰਨਾਂ ਨੂੰ ਸਰਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਖਾ ਲਿਆ

ਸੱਟਾਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੀਆਂ

ਜਦੋਂ ਫਸਲ ਪੱਕੀ ਤੇ ਬੱਦਲ ਕਿਧਰੇ ਵਰ ਜਾਵੇ
ਕਰ ਵਾਦਾ ਉਮਰਾਂ ਦਾ,ਸੋਹਣਾ ਚੰਦਰੇ ਜੱਗ ਤੋਂ ਡਰ ਜਾਵੇ
ਜਾਂ ਯਾਰ ਮੁੱਛ ਦੇ ਵਾਲ ਜਿਹਾ,ਜਾ ਗੈਰਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਖੜ ਜਾਵੇ
ਇਸ ਔਖੇ ਵੇਲੇ ਬੰਦਾ ਲੋਕੋ,ਦਿਲੋਂ ਰੱਬ ਨੂੰ ਤਿਆਉਂਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਟੈਮ ਦਾ ਟੁੱਟਿਆ ਬੰਦਾ,ਲੋਟ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਮਾਰ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਬੰਦਾ,ਸੂਤ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ

ਜਦੋਂ ਪੁੱਤ ਆਵਦਾ ਪੱਕੇ ਵੈਰੀ ਦੇ ਜੱਸ ਗਾਵੇ
ਕਰ ਮੂੰਹ ਕਾਲਾ,ਜਦੋਂ ਧੀ-ਧਿਆਣੀ ਨਾਲ ਕਿਸੇ ਦੇ ਨੱਸ ਜਾਵੇ
ਜਾਂ ਤੀਵੀਂ ਆਵਦੇ ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ,ਜਾ ਹੋਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੱਸ ਜਾਵੇ
ਤਾਂ ਇਸ ਵੇਲੇ ਨਾ ਮਰਨੇ ਨੂੰ,ਥਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਥਿਆਉਂਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਟੈਮ ਦਾ ਟੁੱਟਿਆ ਬੰਦਾ,ਲੋਟ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਮਾਰ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਬੰਦਾ,ਸੂਤ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ

ਜਦੋਂ ਸੱਜ-ਵਿਆਹੀ ਧੀ ਦਾ ਸਾਂਈ ਮਰ ਜਾਵੇ
ਲੱਗ ਨਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ,ਪੁੱਤ ਕਮਾਊ ਬੈਠ ਸਦਾ ਲਈ ਘਰ ਜਾਵੇ
ਜਾਂ ਝੋਟੇ ਦੇ ਸਿਰ ਜਿੰਨੀ,ਪੈਲੀ ਸਾਰੀ ਈ ਗਹਿਣੇ ਧਰ ਜਾਵੇ
ਤਾਂ ਇਸ ਵੇਲੇ ਵੱਧ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਤੋਂ,ਮੌਤ ਸਦਾ ਦੀ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਟੈਮ ਦਾ ਟੁੱਟਿਆ ਬੰਦਾ,ਲੋਟ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਮਾਰ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਬੰਦਾ,ਸੂਤ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ

ਜਦੋਂ ਰੋਗ ਇਸ਼ਕ਼ ਦਾ ਹੱਡਾਂ ਦੇ ਵਿੱਚ ਰਚ ਜਾਵੇ
ਭਰ ਘੁੱਟ ਸਬਰ ਦਾ,ਜੁਲਮ ਵੈਰੀ ਦਾ ਚੁੱਪ-ਚੁਪੀਤੇ ਜਰ ਜਾਵੇ
ਤਾਂ ਦੱਸੋ ਅੱਕਿਆ ਥੱਕਿਆ ਬੰਦਾ,ਫਿਰ ਕਿਹੜੇ-2 ਦਰ ਜਾਵੇ
ਫਿਰ ਕੱਖੋਂ ਹੌਲਿਆਂ ਨੂੰ,ਨਾ ਕੋਈ ਵੀ ਗਲ ਨਾਲ ਲਾਉਂਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਟੈਮ ਦਾ ਟੁੱਟਿਆ ਬੰਦਾ,ਲੋਟ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ
ਫੇਰ ਏਸ ਮਾਰ ਦਾ ਮਾਰਿਆ ਬੰਦਾ,ਸੂਤ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ

ਰੱਬ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨਾਲ ਤਾਂ ਨਿਭਣਾ ਔਖਾ ਈ ਏ
ਤੋੜ ਚੜਾਉਣਾ ਔਖਾ,ਪਰ ਕਹਿਣਾ ਬੜਾ ਈ ਸੌਖਾ ਏ
ਸੰਭਲ ‘ਦੀਪ ਸਿੰਹਾਂ’ ਜਾ ,ਹਾਲੇ ਵੀ ਮੌਕਾ ਈ ਏ
ਰੱਬ ਤੇਰਾ ਤਾਂ ਹਾਲੇ ਵੀ,ਦਿਲੋਂ ਤੈਨੂੰ ਈ ਚਾਹੁੰਦਾ ਏ
ਜੇ ਲੱਗਜੇ ਚੋਟ ਤਾਂ ਟੁੱਟਿਆ ਬੰਦਾ,ਲੋਟ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ
ਜੇ ਲੱਗਜੇ ਚੋਟ ਤਾਂ ਮਾਰਿਆ ਬੰਦਾ,ਸੂਤ ਮਸਾਂ ਈ ਆਂਉਦਾ ਏ

 

ਸੱਚ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ

ਉੱਚੀ ਪੜਾਈ ਨਾਲ ਫਰਕ ਕੋਈ ਨਹੀ ਪੈਂਦਾ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਸੂਝ ਤੇ ਲਿਆਕਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਦੋ ਧਰਮ ਜਾਂ ਦੇਸ਼ ਕਦੇ ਨਹੀ ਲੜਦੇ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਗੰਦੀ ਸਿਆਸਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਇਨਸਾਫ਼ ਕਈ ਚੁਰਾਸੀਆਂ ਦੇ ਹੁਣ ਤੱਕ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਸੱਚੀ ਅਦਾਲਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਸਜ਼ਾ ਕਦੇ ਵੀ ਨਾ ਹੋਵੇ ਬੇਦੋਸ਼ਿਆਂ ਨੂੰ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਸੁੱਚੀ ਵਕਾਲਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਬੈਠ ਘਰਾਂ ਚ ਕੌਮਾਂ ਕਦੇ ਨਹੀ ਬਚਦੀਆਂ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਦਿੱਤੀ ਸ਼ਹਾਦਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਗੱਲਾਂ ਨਾਲੋਂ ਵੀ ਅਸਰ ਡੂੰਘਾ ਕਰ ਜਾਂਦੀ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਪੁਰਾਣੀ ਕਹਾਵਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਐਂਵੇ ਨਹੀਓਂ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪੰਜਾਬੀ ਦੁਨੀਂਆ ਵਿੱਚ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਅਮੀਰ ਵਿਰਾਸਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਸੰਗਮਰਮਰ ਤਾਂ ਮਿਲ ਹਰ ਥਾਂ ਜਾਂਦਾ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਚੰਗੀ ਬਣਾਵਟ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਰਹਿਣਾ ਮਸ਼ੀਨ,ਧਾਗਾ ਤੇ ਕੱਪੜਾ ੳੋਹੀ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਚੰਗੀ ਸਿਲਾਵਟ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਜੇ ਮਿਲਣਾ ਸੀ ‘ਭਦੌੜ’ ਕਿਹੜਾ ਦੂਰ ਵਾਹਲਾ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਦਿਲਾਂ ਚ ਚਾਹਤ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ

ਚਾਹੁੰਦਾ ‘ਦੀਪ’ ਵੀ ਕਿਹੜਾ ਸੀ ਫ਼ਰਕ ਪਾਉਣਾ
ਗੱਲ ਸਾਰੀ ਇਹ,ਮਨਾਂ ਚ ਕੜਵਾਹਟ ਦੀ ਹੁੰਦੀ ਏ